Büyükşehirde hengâmedir gün batımı.
İşten eve dönme mücadelesi,
Egzoz dumanı, yada korna sesi.
Eli boş avare göremezsin kimseyi,
Herkesin üstünde ecelin, acelesi.
Geç kalacaklar bilmiyorlar,
Yetişmeye çalıştıkları da neyin nesi?
Her gün, son günün arefesi, gün batımı;
Güneşin yer yüzüne yalandan son busesi.
Büyükşehirde manasızdır gün batımı.
Durup dikersin gözünü batıya,
Bir hüzünün misafir gelmesi gibi yatıya.
Habersiz, yersiz ve apansız,
Dedim ya işte kahve içmeyen insanda,
Hatır aramak kadar manasız,
Bizim buralarda, büyükşehirde gün batımı.
Kayıt Tarihi : 24.4.2024 15:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!