Gün Batımı Şiiri - Emir Kerküklü

Günün son ışıkları ardında kaybolurken,
Rengarenk bir tablo çizer gökyüzünde,
Gün batımıyla düşer perdeler ahenkle,
Doğanın büyülü dans izlenim ile.

Kızıl bir örtü serer ufka, yavaşça yayılır,
Bulutlar birer ressam gibi boyar her birini,
Portakal rengi güneş, uçsuz bucaksız denize dalar,
Işıltılı yansımalarla bir bütün olurlar.

Yavaş yavaş kaybolur geceye doğru gün,
Dalgalar sahile vurur, özgürce oynaşır.
Kuşlar sessizleşir, gölgeler uzar,
Huzur dolu bir sessizlik her yanı kaplar.

Deniz aşkla kucaklar sakin sakin,
Dalgalar huzur verir, kıyıya serin serin.
Gökyüzü bir tuval, renklerle bezeli,
Gün batımında büyür aşk, umut ve sevgi.

Rüzgar, saçlarımızı okşar nazikçe,
Sessizlik içinde kalplerimiz çarpar sakince.
Günün yorgunluğunu siler gözlerimizden,
Yeni bir umut doğar içimizde, içimizden.