Gün Batımı Şiiri - Kadir Ünlü

Gün doğumu gibiydin,
İkinci bahar mevsiminde ömrüme.
Döndürmüştün nevrimi,o güzel mahur gözlerinle.
Şaşırdım kaldım..!
İçine vuslatsız aşkımı da sararak
Acı anılarını doldurduğun kabarık bohçanı,
Toplayıp gidince.
Yönleri karıştırmışım..!
Gün batımını,Gün doğumu sanmışım.
Doğuşu güzel ama,
Soluyor Gün batımında ikinci bahar umudu insanın,
Sisler içinde bi çare,hüzün veriyor,
yalnız kalan yüreğime.
Ne güzel;
Yarın gene doğacağını bilmek,
Acı da olsa huzur veriyor içime,
Aynı göğün altında,
Doğacak Güneşi senin de göreceğini bilmek.