Gün batımı Şiiri - Mustafa Akay 2

Eksik kalmış mısraının yitik yüklemi
Dönsün Süreyya Feza’nın derinliğinde eksilmiş nazarlar ile
Bir kayıptır oysa çekip giden makamında kasideler
Ayaklarımda toprağı hissederken bir koşturmaca
Anında saliseler sarsılır dönüştüğü asır ummanında
Ötesi var mı, yok mu? Var olan tartışıladursun, yürümek sonsuzluğa
Hatıralar yağıyor sağanak sağanak, bu bir azap mı? Rahmet mi?
Azaptan huruç etmek isteyen Rahmet mi?
Ne kelimeler hafi kaldı zamanda
Ne sözler… Ne şarkılar
Ne de hisler…
Derununda ne yatıyor ey Âdemoğlu?
Hangi sır bunca elemin yolunu Rahmet kapısına çıkaran?
Göz açıp kapayıncaya kadar geçen süre; bir asır mı? Bir Ömür mü?
Hatıralar dahi toprak olurken, her şey dönüşüyorken,
Yok aslında yok iken, dönüşür mü hatıralar birlikteliklere?
Ne çok kaybedilen zaman varmış
Ne güçlüymüş baba; insan hayatında
Ne güçlüymüş baba sözcüğü; insan yüreğinde
Yaprak dökümü değil bu, gövde kopuyor
Acının sureti beliriyor, portrelere dönüşüyor
Bir kaybolmuşluk anında sade katre oluyor
Gözyaşı…
Eksik kalan mısraının ve yitiyor Öznesi…