Gün Batımı Şiiri - Mehmet Ali Çıbıklı

Gün batımlarında, mahzun olurum,
Ayrılık içime, işler aniden.
Birden hüzün çöker, ben kahrolurum,
Ayrılmak zor gelir, kopamam senden.

Bu yüzden hiç sevmem, gün batımını,
Düşman gibi gelir, beni yaralar.
Geceler boyunca, sıkar canımı,
Yokluğun kalbime, bir bıçak saplar.

Her gün batımında, özlerim seni,
Biriken hislerim, sığmaz içime.
Duygular artıyor, dinlemez beni,
Dertlenir dururum, kendi kendime.

Bu gün batımında, aklım hep sende,
Elimde telefon, yolda gözlerim.
Ben seni sevmişim, sen bilmesen de,
Yokluğunda böyle, seni özlerim.

Seni bir kez görsem, mutlu olurum,
Arada gel görün, beni sevindir.
Yokluğunda yine, ben kahrolurum,
Sana hasretimi, gel artık dindir.