Sen bir gittin
Ses seda yok
Duvarlar koşuyor üzerime
Soldu sarı papatyalar
Ki onlar sevdalılara avuntu
Sen bir gittin
Kahve kalan hatrından utandı
Sade
Ve yalnız sadece
Değerini bilen kalmadı telvenin
Sen bir gittin
Kitaplar öksüz kaldı
Kokmuyor sayfalar eskisi gibi
Renkleri soldu
Yas oldu hepsinin adı
Çocuklar da yetim çavdar tarlasında
Sen bir gittin
Güldü muzip tanrı
İzlerdi ya hep yukarıdan
Bilirsin
Ahretliğinden vazgeçti demek ki
Seni seçti
Sen bir gittin
Neşe acıya büründü
Kahkahalar suskun
Fıkralar ağlatıyor
Yeşilçamlar solgun
Sen bir gittin
Eller kağıt kesiği
Günaydınlar tatsız
Çocuklar ablasız
Sen bir gittin
Gökyüzün senin oldu
Uç deli kız
Bembeyaz kanatlarınla
Serp yüreklere iyiliği
Küçük prensin de bir meleğe ihtiyacı var
[100820152200]
Özge CanKayıt Tarihi : 16.2.2016 22:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir Hükümran geçti bu dünyadan ve bembeyaz atına binip uzaklaştı gökyüzüne doğru.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!