Ufukta incelmiş bulutlar kızıllığın içinde
Adalarıydı sanki ihtişamlı bir denizin
Gökyüzü martıların kanatları altında
Öyle ki Cennet’ten hâsıldı bir resim.
Karanlığa dönüyordu göğün o muhteşem yüzü
Eriyordu kızıl deniz akıyordu gözlerimden
Sıradan bir akşamın cemali’ne doğru
Hücum ediyordu berrak karanlık her yerden.
Bitti bütün güzelliğiyle bir gün batımı
İçimdeki hayranlığı ezip geçti karanlık
Simsiyah gökyüzünde kalmadı çığlıkları
Yüreğimdeydi hüsran ve banaydı yalnızlık.
Kayıt Tarihi : 21.8.2013 21:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Altan İlhan Arslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/08/21/gun-batimi-119.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!