Gün Batarken Yıldızları Uyandır

Gün batarken yıldızları uyandır gök yüzünde
Pencerenin rengi ufka karışın
seyrederken sahilleri dalgaların gölgesinde
Tutunduğun son dal ellerim olsun

Denizler çekilirken kıyılardan sen susarsın
ve Bu şehri bir ateş böceği aydınlatır
Acıdır artık karanlığın adı sen yokken
Ve siyaha çalar yeni doğan her umut beklenirken

hüzünler yeşerir yaprakların yerine
Bu kaçın mevsimdir sararan
ve kaçıncı veda akşamıdır
Beklediğin son mektupta gelmemiştir üstelik

Karalı sayfalara dalar bir an gözün
Sürgünde bekleyen birkaç anı hatırlarsın
Ve düşlerin yorgun bir şairdir yanında oturan
Hüküm giyer her kalem yazdığında tek harften

Gün batarken yıldızları uyandırdın belki
Pencerenin rengide değişmiştir kim bilir.
Ama on sefer vakit geldi
her gidiş bir dönüşe gebedir....