toprağa kapanmışsın pençelerinle
yolduğun damarlardan kan fışkırıyor
akşam tâdadının ötesi buzul
yitiğini arıyorsun körelen gözlerinle
ne görünürde bir yayla var ne de avul
acı bir hava çalıyor yüreğindeki davul
rüzgâr tutunduğun her dalı kırıyor
toprak dazdır,toprak kepir,toprak bor
çipil gözlü bir balıkçıl yüzüne haykırıyor
ihaneti yaşamak öylesine zor
adâlet de,asâlet de seninle kaim
ayağında kırık yoksa ödünç ata binme
rol gereği ne sert görün ne de mülayim
özgül ağırlıksız alkışlara hiç sevinme
sözü nerden aldın ise götür o adrese bırak
kurtul kurtlu kabuklardan sen sen ol artık
beline sardığın emanet kuşağa
diline yüklediğin ağır yüke bak
hiç yama tutar mı böyle bir yırtık
emaneti taşımak öylesine zor
sûr-ı israfil’e kadar ay da,güneş de civan
her ömür bir kitaptır okunur ve biter
büyük yangınları işâret eder her duman
aşk olmasa bülbül ne diye öter
yerler gökler hercümerç olduğu zaman
güneşin gölgelerin kaybolduğu zaman
ister üryan dolaş,ister hil’at kuşan
magmaların pür hiddet akıştığı an
dilsiz ve binitsiz kalacak kitab-ı kader
kıyameti yaşamak öylesine zor
ibretler aynasıdır rüyâ dediğin
bir döner kuledir dünya dediğin
kapısı her zaman mezarlığa bakar
azrail sık sık görmeye gelir
hep ufuk ötelerinde gezinir hızır
ben eşyanın albenisine kapattım hislerimi
kızılçam kozalaklarını yakar gibi
uçurumun kıyısında yaktım kendimi
kül oldum,rüzgârlara bıraktım kendimi
muhabbeti ateşlemek öylesine zor
Kayıt Tarihi : 31.10.2008 22:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bir döner kuledir dünya dediğin ...
Çok güzeldi efendim,şiirlerinizi okumak mutluluk.
Üstadıma layık değil ama kendisi adına yazdığım şiiri sayfasınına asmak istiyorum.
Rabbim iki dünyanın mutluluğunu nasip etsin. Yar ve Yardımcısı olsun.
Öptüm ellerinden.
Sevgim ve saygım daima...
BAHAETTİN KARAKOÇ
Ihlamur ağaçları çiçek açtığı zaman,
Dizeleri düşerdi gözlerime anbean.
Nasıl yazmış bu yürek hasreti böyle diye;
Bahaettin KARAKOÇ aklım ederdi ziyan.
Babası Ümmet ile anası Fatma hatun,
Yetiştirmişler onu; ahlaklı, dini bütün.
O ki başımın tacı, Elbistan’ın gururu;
Bahaettin KARAKOÇ içimde büyür her gün.
İlhamına el veren Hatice sevdasıyla,
Dingin olur hep başı, mest olur fazlasıyla.
Ömrüm ömrüne olsun o sevgili üstadın;
Bahaettin KARAKOÇ şen olsun Leyla’sıyla
Yazgımla yola düşüp dağları aştım bir bir,
Dalgalandı yüreğim, aklımsa meddücezir,
Lakin yetti birkaç söz ondan dersim almaya;
Bahaettin KARAKOÇ ilimde engin bahir.
Maraş duysun sesimi orda ustam var benim,
Ustama hasretimden dört duvarım dar benim,
Bir kere el öpmeyle hiç söner mi bu hasret?
Bahaettin KARAKOÇ yüreğimde kor benim.
Saadet ÜN
09 Şubat 2009
TÜM YORUMLAR (6)