Gün batarken Şiiri - Şenol Yücesan

Bir tek dostum kağıdım ve kalemim
Dışa akmaz içe akar elemim
Her akşamla depreşiyor kederim
Seni gördüm göreli derbederim

Gözlerine bakar dalar giderim
Bir iltifatına neler veririm
Dile güneşi yere indiririm
Bilemezsin seni nasıl severim

İki derin kuyu kara gözlerin
Denizler mi onlar mı daha derin
Ruhumu okşayan tatlı sözlerin
Yüzün misalidir pembe güllerin

Sana aşkım nihayetim olacak
Ruhum her yerde seni arayacak
Hicranınla kalbim parçalanacak
Her parçam gün batarken ağlayacak