Gün Batarken Şiiri - Muhammed Akbulut

Gün batarken anladım her şeyin göçtüğünü
Gün batarken anladım bir kedinin yürüyüşünü
Gün batarken kaygılar çekiliyor şehirden
Pişmanlıklar pusu kurmuş bekliyor
Yastık yatak seni ağırlamak için hazırlanıyor
Evde soğuk bir telaş sanki herkes ölüme hazırlanıyor
Yorgunluk kelimelerin kırıklığı
Yersiz şakaların çekilmeyişi
Sessizliğin gevezeliği artıyor
Gün batarken bir parça mutluluk koydum heybeme
Gün batarken bir yandan da hayat devam ediyor
Sokak kedisi seven kaşınmayı göze alır
Gün batarken insan hiçliği yanına alıp yitip gidiyor