Gün Batar Şiiri - Hasan Okursoy

GÜN BATAR

Avutma kendini
Artık ne bahar ne yaz
Bize bir daha dönmez
Her yer olur ayaz

Yaşlanınca dertlerin
Kırığından sızdığı zaman
Büyür yanında bir yalnızlık
Uğuldar kalır bir orman

Her gün bu eylül
İnsanı bir daha yaralar
Sararır düşer yapraklar
Her yanı hüzün kaplar

Ne yola ne dağa ne taşa
Sığmaz insan çığlığı
Bir de bakar durur
Geride yalnızlığı

İplik gibi sarıl masuralara
Çıkrıkta kalmasın sesin
O günleri getir buralara
Belki çiçeklenir bahara

Deniz de biter sonunda
Gün batar dağ arkasında
Tutuşacak neyi kalır?
Boğulur çığlığında

Hasan OKURSOY