Vurulur şavkın kireçli duvarlara,
Kurumuş benzin, güneşe yansır,
Günün en sıcak ânı dökülür karlara,
Bilirsin bu karmaşa, bitmez kaç asır.
Doyulmaz gözümde, duyulmaz sesim,
Bir damla yaş olur düşerim gökten,
Küçük bir tohumdan fışkırır nefesim.
Bilemem ne gün kurtulurum bu yükten.
Son kez batacak artık güneş, bu son vuslat,
Bir daha doğmayacak artık bu hava, bu iklim,
Yeni dünyada kurulacak yeni milat,
İçimde son türküyü söylerken dilim.
Ercan GüzelKayıt Tarihi : 29.5.2020 23:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ercan Güzel](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/05/29/gun-batanda.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!