Gün Akşama Dönünce Şiiri - Murat Gökçe

Gün akşama dönünce asıl kaygı başlıyor
Düşerim bir boşluğa hasretinden kaçarken
Bir hüzün ki ruhuma derin halde işliyor
Yokluğunu hazmedip her yudumda içerken

Beni hayat değil de hep hasretin haklıyor
Karanlık dar sokaklar gözyaşımı saklıyor
Geç vakitlere kadar gözüm seni yokluyor
Kuşlar bile durmayıp yuvasına göçerken

Döktüğüm gözyaşıyla ıslanırken kaldırım
İçimde kopar durur dinmeyen bir yıldırım
Yalnızca kalbe doğru başlar hazin saldırım
Anılar şu gönlümde derin izler açarken

Güneşin doğmasına artık saatler kala
Yüzün gözümde tüter sanki özlenen sıla
Geceye haykırırım sensizlik başa bela
İçten içe bedenim yalnızlığı seçerken

Uykusuz kalan gözler düşerken bitkin hale
Sensiz hayat muamma zulüm çekilen çile
Gönül hanem karanlık her yer ağarsa bile
Güneş yokluğun ile güne ışık saçarken

Ne çare gün doğunca dünyam başa yıkılır
Daralır her an yürek ruh bedenden sıkılır
Her halim çaresizlik engeline takılır
Yine sensiz bir günün sabahına geçerken

Murat Gökçe Karsî
11.02.2017