Ne Zaman Kış Gelse Şiiri - Gürsel Akbulut

Ne zaman Kış gelse
üşür o çocuk ellerim

Dertten mi kederden mi ağarır saçlar
Tutuşur içimdeki közler
Yanmaya başlar

Bir zemheri ağrısı oturur
Yüreğimin
Tam orta yerine

Kuşlara
Yem atarken
Kar sürüklediğimiz günler
Gelir aklıma

Kurulmuşuz
Toprak tandırın başına
Burnumda yanık ekmek kokusu
Yüreğimde ateşin harı
Dağınık zülüfler arasında
Bir çift göz bakar
Kızıl meşelerin
İsli alevlerinde tutuşmuş
Yanık türküler okunur
Sevdalı yüzünde

Yağmur
Çamur demezdim
Düşerdim ardın sıra
Sarı otlardan yolları vardı
Sana gelişlerimin

Gözüm
Gözüne değdiğinde
Gün doğardı
Dağ yamacı yüzüne

Hadi tut
Isıt yine avuçlarımı
Varsın
Kar tınazı essin
Dışarıda
Yeter ki bırakma
O sımsıcak ellerini

Ne zaman üşüsem
Yağmur yağar gönül pencereme
İçimi ıslatır baygın bakan gözlerin
Yosun bağlar yüreğim
Gözlerim dalar gider
Gün akşam olur