Gün/âhtır Şiiri - Özlem Tunc

Üşüyen susuşların mahremini bozdu Eylül
Bir leylin yakamozuna kıvrılmışken hatıralar
İnsafına döşendi siyah gül..

C/an kaybından dönen muhacir kuşlar gibi sen/deledim,
Sendeydim,
Serkeştim..
Kavuran çöl iklimine meftundu göz bebeklerim
Elif elif diz beni kirpiğine
Aşkın gözesi bakışından yağmurlar gönder zemheri mevsimlerime
Yedi renk gökkuşağına bulandır sol yanımı
Dağım ol, omuzlarımdaki yükü yaslayacağım
Yamaçlarında ayıklayayım bu soysuz acıyı
Kahrı müebbet yemiş yüreğimde dara çekilirken, uyku sana yüktür
Bir hicaz makamına beste olmadan
Öfkemden ufuklar kızarmadan
Âhıma kapılmadan, duy yetimliğimi
İsyan pankartlarıyla kuşat şehrimi
Düşeceğim dizüstü
Hayatın bu son perdesi çekilmeden
Gel hadi!..
Gün /ahtır