Gün-ah Şiiri - Süreyya Güven

Gün doğardı yaylalara bazen
Orman saçını tarardı rüzgarla
Yakın köylerden yanık ekmek kokusu
Sarardı dağlarını suskunluğun korkusu
Yağmurlar sağnak,deli
İçimde derin bir çöl
Çatlak çatlak yüzüm toprak
Dökülmez gözlerimden diyeceklerim
Dilim,dilim dilim sızı
Kan verdiler elime içtim gelinlerden
Öğrendim şerbeti kızılcığı
İçime doğardı yapmayacakları
Her gün onlarca erkek çocukları
Yarı çıplak koşarlarken yüzleri ak
Ezmişlerdi kara duvarlara sinen
Utanç sessizliğe doğan yine kızları
Gün doğardı yaylalara bazen
İçime batardı gün-ahsızıları