Gün Ağarıyor.. Şiiri - Ali Haydar Timisi

Gün ağarıyor
Hüznüne güneş doğmaz bir yoldasın
Haraç mezat bir sevdaya sarıp ömrünü
Sırtında da ayrılığın ağır yükü
Kimsesiz bir dağ başındasın
Yolcusun…
Yüreğindeki limanlar çoktan yıkılmış
Dalgakıranlar sular altında
Ve sen çaresiz bir fırtınanın koynunda
Bir başınasın
Sığınacak yelkenin yok
Derin uykular uğramaz sana
Kim bilir hangi gecenin koynundasın
Boşluğa gömülen bir çığlık gibi
Dört yanın sarılmış
Çıkmaz bir sokaktasın…
Elleri tetikte huysuz sevdaların
Çocukluğuna sarmışsın beyaz anıları
Soğuk betonlar üzerinde yatsan bile
Ateşler ortasındasın
Oysa zaman üstüne sürer atını
Gözlerinde baharı arayan bir çiçek
Bazen çöllere sarılı ömrün
Bazı gün ummandasın
Gel gör ki sevdan çaresiz
İnsan yanmaya görsün bir kere
Gel gör ki mezar taşları gibi yalnız
Yollar boyunca yaralısın
Haraç mezat bir sevdayı sarıp gönlüne
Hüznüne güneş doğmaz bir yoldasın
Umut dağların ardında talan
Uzun yollar ardında gerçek gülüşler
Burda kahkahalar bile hep yalan
On milyonluk bir kentte yalnızsın
Yollardasın
Bunca insanın içinde adım atacak yer yokken dışarda
Sen yüreğinin ıssız çöllerinde
Voltalardasın…
Oysa sevdan avucundaki son kurşun
Benden başkasına yakışmaz yarası
Oysa sevdan dağ başında kış
Küçücük bir çocuğun gözlerinde
Zeytin karası
Toprağa saplı hançer değil bu
Öyle kolay çıkmaz yürekten
Gel gör ki sevdan avucundaki tek kurşun
Sancısı senden başkasını sarmaz
Umut hangi dağın ardında deseler
Koşar gider de bu gönül
Bir dem yorulmaz
Bir dem durulmaz…
Kocamış bir çınar gibi yüreğin
Dallarına hüzün yağar
Kökü yedi kat altında olsa da yerin
Yaprakların güneşe sevdalı
Kah bulutlara yoldaş olursun
Kah dağlardasın
Sen herkese bir çare dağıtırken
Kendine küsmüş şehirler gibisin
Kendi dumanından soluksuz
Kendi elinden yaralısın
Doğan günün sevincinde değil
Takvimden düşen yapraktasın…