insanın yatağında nehre dönüştüğü
çocukluğunun kangrene sardığı vakit
hınçla bölüyor elindeki ekmeği
yedi kişi oturulan sofrada ağlamak
çünkü
yelkenleri doldurmuyor
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta