Gün... Şiiri - Uğur Deniz Ülkegül

Sen, sazın
Ben, sözün vurgunu
Aynı türküde geçiyor adımız

Dudaklarımız, sus yorgunu….

Sen, kadere
Ben, kedere bitkin
Ayrı yolu seçiyor ayaklarımız

Parmak uçlarımızda kin…

Sen, yarsız
Ben, arsız bir şehre esir
Ne zaman gözlerine baksam

Nutkum tutulur, soluğum kesilir…

Sen, düşüne
Ben, döşüne ahir
Saçının bir teline dokunsam

Yıkılır, talan olur bu şehir….

Sen, ses
Ben, sus kadar çığlık
Bazen zor geliyor ağlamak

Yağmur kokuyor üstüme sinen yalnızlık…

Sen, uzak
Ben, tuzak vakitlerde sürgün
Ölüm gibi bir şey seni yaşamak

Sensizliğe dokunduğum her gün…