Gün Şiiri - Erol Dal

Ölürken gel yanıma,
Başımda Fatiha oku son kez
O gül dudaklarını değdir yanağıma
Uğurlarken beni
Son yolculuğa.
Ölürken gel yanıma,
Bekle başımda, hiç konuşma
Kara gözlerinde, seyredeyim
Hatıraları.
Ölürken gel yanıma,
Otur başucuma
Ninni söyle son kez
Götür canım Anadolu’ya.
Ölürken gel yanıma,
Canlı gör beni,
Elimi tut kalbimi hisset dimağında,
Sana dokunduğumda.
Ölürken gel yanıma
Kimse olmasın odamda;
Bir kalem bir de kâğıt getir
Vasiyetimi yazayım sana
Ve insanlığa.
Ölürken gel yanıma,
Musalla taşında dururken,
Gülümse, sakın ağlama bana.
…
Ölünce gel yanıma
Tekirde onbeşinci parsel onuncu paftada bekliyorum.
Devetabanı da getir toprağıma,
Dikme sakın bırak ucuma.
…
Sonra…
Çıkar vasiyetimi, düdük çal
Kaldır mezarlığı ayağa.
Korkma sakın en iyi dinleyici
Ölüdür dünyada.
Var gücünle bağır.
“Ey ölüler,
Bir ordu kurun sızlayan kemikten,
Silahlarınız gökten ve kilden.
Yürüyün şehirlere doğru,
Tekirdede tepesinden.
Talan edin gerçeği, kini, nefreti.
Yıkın, kendi evinizin bile penceresini.
Öldük diye görmüyor sanıyorlar bizi;
Temizleyin, bu toprakların uğruna,
Döktüğünüz kanının,üzerindeki pisliği.”
…
Vasiyetimi
Esen karayele bırak artık
Uçsun bir oyana, bir bu yana,
Konacaktır bir gün elbet,
Dost bir mezarlığa.
…
O zaman…
Mezarlar çatlayacak,
Ordular kurulacak, sızlayan kemikten;
Silahları gökten ve kilden.
Yürüyecekler şehirlere doğru.
Ölüler ülkesinden.
Gerçek görünecek tüm gözlere,
Şeytanın gölgesinden son kez
Ölülere karşı.
Ama nafile olacak gayretleri,
Ve şeytan,
Ve gerçek,
Yok olacak.
Tarih şöyle yazacak.
“Bir ordu kuruldu,
Sızlayan kemikten,
Silahları gökten ve kilden,
Gerçeği kurtardı,
Şeytanın gölgesinden
Adaleti getirdi, ölüler ülkesinden.”
…
Gitmezden…
Bir kâğıda şunları yaz.
Ekle başucumda duran devetabanına
Bir yılda öldü, bir yılda doğdu.
Yaşaması bir hata sonucuydu.
…
Şimdi git bekle,
Gecenin olmadığı gezegenin
Mahşer tepesinde.