Gün Şiiri - Duygu Yılmaz

Gün içinde yeşilin, sarının her tonunu görmek mümkündü.
Gün çoktan gelmişti.
Sabahlarsa en güzel evladı
Ve sararırdı yaprak gün içinde

Sıcaklık gitgide artardı
Daha ne istenebilirdi hayattan
Yarın olmasa ne yazar
Bu günü doyasıya yaşamadan ne kalırdı yardan, diyardan arta kalan.

Kötülükler anlamlarını yitirirdi gün gün
Demirden parmaklıklar gibi gersede hayat
Çöller serilse ayaklarımın altına
Serap farkında varlığımın

Her şey hızlı gelişiyordu sana dair
Korkuyordum yarına yetişememe korkusundan
Derken bir şelale çıktı karşıma,
Ve soğuk uyuşuk

Ateş gibi bir gün
Bir tapınak bir aidiyet bir ihtiyaç gün…