Gün Şiiri - Fatih Zeyrek

Gün şu saat yaşlandı ziyâları pek solgun
Çöküverdi dağlara sabahın pehlivanı
Bir yangın ki dağlarda lâkin yok hiç dumanı
Bir yangın ki ellerin yanıverir bir dokun.

Geceye teslim olan tabiatta sükûnet
İnsan yaşarken şâhit oluverir ölüme
Sanırsın ki sessizce kopuyor bir kıyâmet
Çelikten mâmûl perde iniverdi günüme.

İlmek üstüne ilmek bohçalandı gündüzüm
Sanki seneler evvel görmüştü onu gözüm
Yıllanmış kokusunu duyuyorum derinden.

Yârab bir seher vakti sevincini yaşat ki
Beni fecrin o mesut nidâsıyla kuşat ki
Öpmek istiyor gözüm güneşin gözlerinden.

(Fatih Zeyrek)
11 Ekim 2016