Gün Şiiri - Zeynep Ece Arabul

Zeynep Ece Arabul
181

ŞİİR


16

TAKİPÇİ

Gün

Rüzgar ve saksağanlarla
Yaklaştı seher.
Karanlık pencerede,
Tarihe dönüyor bir kadın..
Çok olmadı evi
Köklerinden kurtulalı.
Havada asılı aylardır..
Günle beyazlar elleri,
Teslim olmadı ama barış istedi

Bir ada yükseldi
Denizin ortasında.
Kuş kanadı dalgalarla,
Çakıl taşlı kıyılarına tutunsa..
Son duraktan öteye kaç kişi kaldı ki?
Belki de kök salmalı
Henüz doğmamış ormanına.

Kocaman gülüşlü adam.
Fesleğen takmış kulağına.
Bir çiçeği özlüyor.
Turuncu bir çiçek..
Kadının eteğindeki desene çalıyor.

Onunla halk yığınları geçiyor.
İhtilal bile ihtişamlı bir şenlik burada.
Şehir bayır aşağı güneşle yuvarlanıyor.
Aryalar çatılarda çınlıyor.

Oysa gerçek ara sokakta,
Kimse sahiplenmiyor.
İyi yaşamı tüketmiş,
İyi ölmek arzusunda..
Acının park yeri hastaneler.
Ayın kementine yakalanan
Arka kapısından vedalaşıyor.

Bedenler karıştı ebruli
“Sen bana gelmeden çok önce senindim”
Kilidi döndürür mü sabah ışıkları?
Sessiz bir çatlak arıyor,
Kaçıracak tutsakları.

Zeynep Ece Arabul
Kayıt Tarihi : 1.8.2017 15:27:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Zeynep Ece Arabul