Gün…
Mahzun bir şekilde kayboluyordu
Temaşa ettiğim her lahzası içime gam zerk ediyordu
Nefes sevdasına koşulsuz koşarken vicdanım sızlıyordu
Nerede kalmıştım, neden hakikatten uzak kalmıştım sual yoruyordu
Sanki yıllara sirayet eden bir yalnızlığım var, kahkaha atsan neye yarar
İbrete ram eyleyen ayetler karşımdayken, ahde vefaya bu kadar duyarsızken sessiz kar yağar
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta