Gün(1) Şiiri - İmam Ali Seven

Günler geçer devran döner ardından
Güller solar bülbül öter kan ağlar
Bir gülüş ki bilmeyene sıradan,
Ruhuma karanlık bir sır fısıldar.

Esmer gökyüzünden iner kalbime,
Hiçliğin çığlığı yok oluş ve yas,
Bir kasırga gibi yırtar varlığı,
Öylesine bir hırs arsız ihtiras.

Çarpılır gülüşüm söner umudum,
Bana benden kalan sade hiç olur.
Gözlerimde yaş kalbimde buğu,
Varlığım kendinde yokluğu bulur.

Tüm günden geriye bir susuş kalır,
Sağır eder kulakları son çığlığıyla,
Elini uzatan bu sırrı alır,
Yanarken dökülen parmaklarıyla...

Günler geçer devran döner ardımdan,
Güller solar bülbül susar kan sızar.
Ölümsüz ruhuna zorla kazınan,
Bir izdir benden tüm arta kalan.