Gümüşten Bir Bahar Şiiri - Hüseyin Çolak

Yırtılan gömleğini sandıklarda saklayan
Bir gece vurunca kıyılarına
Her şehir defne yaprağına sarılı
Ölüler bırakır efsunlu ırmağına
Yağmur dinmeyen acılarla yarışırdı
Günün ucuna tüneyen solgun akşamla

Genç kız elleri değince
Uzardı dağın saçları
Özlenmekle seyrelen yüzün
Bir ceylan yarasında durulurken
Deli bir poyraz bölerdi
Dudağına kırağı düşen anıları

Kuşlarına kurşun değmeyen
Şehirleri arıyor şimdi
Kundaklara sarılı kuş ölüleri
Sıcak bir döşek yerine
İzbe kuytuların koynuna sığınan

Sayamam ellerini, kırkambar
Islak saçlarına bakarken konuşsan
Çiçekler susamaz senin kadar
Yorgun kuşlar konarken omuzlarına
Nisan yağmurlarında ıslanmayan

Sınanmakla incelen kalbim
Bir Endülüs suskunluğu
Tenhada bir gülü sever gibi
Sürgünsem umarsız kirpiklerine
Kaç mil sürer yorgunluğum?

Ey rüzgâr yâr kokuyor ellerin
Saçlarında gümüşten bir bahar

Türk Edebiyatı, 508.sayı