Gümüşhane Şiiri - Doğanay Yılmaz

Sıralanmış bir çiçek gibi göğe dağlar,
Yükselir! Tepesine doğru Gümüşhane.
Serin sular, gözeler; yeşil bahçe bağlar,
Yükselir! Tepesine doğru Gümüşhane.

Zigana'nın üstünden, kalkmaz dört mevsim kar,
İki dağın ardından, Harşit durmaz akar,
Binlerce meşe, ladin, köknar, palamutlar
Yükselir! Tepesine doğru Gümüşhane.

Pestile rengi veren, dut suyu şiredir.
Pekmezin iyicesi, yiğide göredir.
Elma ile beslenen güzeller, eredir.
Yükselir! Tepesine doğru Gümüşhane

Suyun akış sesini dinle! Tomara'da
Anadolu kokusu sinsin, Kadırga'da
Sarkıtların içinde, umut Karaca'da
Yükselir! Tepesine doğru Gümüşhane

Sarı çiçek, Sadak'tan, tarihi İmera,
Örümcek ormanları, Şiran'dan, Harava,
Kelkit, Köse, Torul'dan; merkezin tarafa,
Yükselir! Tepesine doğru Gümüşhane.

Sözü gibi yiğitçe, insanı mert olan,
Soğuğu Zigana'dan, havası sert olan,
Dört yanı dağ, dağların yokuşu dert olan,
Yükselir! Tepesine doğru Gümüşhane.

Geri gelen mektubun, acısıyla yandık.
Atsız’ı, Cebeci’yi, Sançarıyla andık
Türkiyem’de dert bulup, derdimize yandık.
Yükselir! Tepesine doğru Gümüşhane.