Gümüş Yüzük Şiiri - Nizamettin Özel

(Amcam Ali ÜSTÜN’ün hatırasına)

Ani bir gürültü, ve de sesler;
Sokakta insanlar çığlık çığlığa.
Hepsinde panik, hıp hızlı nefesler;
Bir çırpıda koştum kalabalığa.

Baktım ki, yerde yatıyor Ali amca,
Cansız gözlerle, bana bakan.
Dayandığı baston kaydı kanımca,
Alnında ve ağzında hep kan.

Hemen acilen bir araba buldum,
Gittik, elimde eriye eriye.
Kolumu başının altına koydum;
Son sürat girdik içeriye...

Dışarıda beklettiler bir müddet,
Duvarları yumrukladım habire.
Kala kaldık bir ben, bir ceset;
Dediler önce morg’a, sonra kabire.

Kalkar da ayağa, vedalaşırız diye,
Son kez sarıldım, moraran deriye.
Bir gümüş yüzük, bir oltu tesbih;
Bir de köstek saat çıktı,
Bütün ceblerinden geriye...