Gümüş Tellerden Hüzün Akar

Sen ki, o gümüş hüznü
Gözlerden zülüflere akıtansın .
Belki bir anlayan olur mu diye,
Tel tel ağıt yakansın saçlarına.
Oysa kalpler renk körü bilmez misin?
Baştan ayağa kına yaksan da
Sonra kara fikirlere hüküm giyersin
Tel örgülerle...
Sen iyisi mi bulutlara yasla başını
Belki maviden günler akar tarağına
Gümüşten güller açar yüzünde
Kim bilir;
O zaman
İşte o zaman
Saçlar dökülünce ayırt olur
Kim sevdi
Kim sever gibiydi
Önünde kalır akla kara
Berber olan varsa ayıra !
Ah Mevla’m ah ,
Lafla peynir ekmek yedireni değil de
İnsanlığa feda edilen yaşamları kayıra...