Gümüş-i Teller Şiiri - Gülgün Özel

Aynalara çokça baktığım
doğrudur.
Onları parçaladığım da.
Sırlı kırıklarını,iğne oyası gibi
Gözlerime işlediğimde doğrudur.
Herbir parçasında bintürlü
Lanet okuduğumda.

Uğursuzlukmuş oysa,
kırmak onları.
Baktığımda;
Beni bulamayışımın acısını,
Yıkmak üstüne
Kolayıma gelen tarafıydı hayatın.

Hangi acının acısını
Çıkartabiliyordu ki.?
Insanoğlu.
Elekten,eleye eleye
Hiç birşey kalmasın derken,
Asıl eleyemediklerim
Nakşediyormuş ruhuma..!!

Şimdi,her aynada çirkinim ben.
Yarınsız dünlerime,
Sıvası dökülmüş çocukluğuma,
Kar yağdığından bu yana,
Dost olamadım,aynalarla.

Yamalı gülüşlerim
Dikliğim,
Mağrur adımlarım,
O kartal bakışlarım
ozamanlardan kalma.

Yinede
Zaman zaman
Gülümseyen bir kız çocuğu
Görürüm
Bayram arifesine benzer
Telaşlar yaşadığında
Yüreğim.
Mesela,
Sen baktığında,aynadan bana...
Nasıl olur ya bu.?!!
deme sakın bana..
Sen bensin yaa..

O zamanlarda işte
Bir sultan edasıyla
beğenirim yüzümdeki her bir çizgiyi.
Senle yaşadıklarımın
Emaresidir bilirim.
Bak..!!.bu bu ilk gümüş-i tel
Senin eserin..
seni beklediğim binbir gecenin,
Sabahında düşmüştü nazarıma.
Sevinçle karşıladım oysa
Sendendi,senden bana gelendi.
Nasıl karşılanmazdı ki??

Şimdilerde
Binlercesini sayabilirim,
Senden gelenleri
Derdim değil,
Hediyem olarak kabul eylediğimden bu yana
Samanyoluyla amansız bir savaştayım ben
O göklerin sahibiyim der
Bense senin...
Senin bendeki gümüş-i tellerinin..

2 Eylul 2017

Gülgün Özel
Kayıt Tarihi : 11.12.2018 17:44:00