Gümüş Gül Şiiri - Baykal Kaanalp

yeni bir dünyaya gebeyken toprak
ağır,sancılı
sakın boş gözlerle onu desteksiz bırakma
seçilmişlerin yurduna girer gibi
ağır aksak,yalınayak
sakın boş gözlerle kendini
dumura uğratma

seçilmek,belli kalıplar
belirlenmiş çizgilerde
fırtınaların arasında
yumuşak bir gün gibi
gözünü kırpıştırarak
ya da ıslanmış bulutların
suyunu sıkar gibi
taze bir sağnakla ıslanmak,ıslanabilmek

seçilmiş bir tek bulut
gözleri sevinç yaşlarıyla dolu
hüzünlü ama sakin
ve dokunaklı,ve oturaklı
ve gözüpek,ve korkusuz,ve canayakın
sımsıcak,çılgın bir gülümseyiş
kimbilir hangi genç kızın
çeyiz sandığında saklı
mutluluk denen bir tutam gümüş gül

belki şu taklacı beyaz güvercinlerimin
ayaklarında
belki de kırmızı güllerin
koruyucu meleği dikenlerinde
lizozomların,amiplerin,çetrefillerin
bir damladan daha az
küçücük yüreklerinde

seçilmiş olabilmek istermiydim?
bilmiyorum
ben zaten kendim de
seçmeyi pek beceremem
neyi seçeceğim ki
tuttuğum balığın
kıyıda ki son çırpınışlarına
yürek kabartıp suya geri atabilmeyi mi?
onu tavada kızartıp
güzelce yemek varken
gerisin geri özgürlüğe göndermek! ! !