Gümüş Gölgen Şiiri - Kenan Kara

mizacım serttir benim
güz kokan saçlarını severken
dağlı ellerim teninle buluştu
güneşin aksi hiç eksilmedi ellerimden
her güne yeni bir gökyüzü
sunmak istedim simsiyah gözlerine
bazen simli, bazen yaldızlı
düş bahçelerinde kayboldum ömrünün
yanı başında sırtımı toprağa verdiğimde
yanağıma bıraktığın her busenin
harlı izlerini sayıkladım

bir de bir göl kıyısında
sel gibi akan ağaçların arasında
ağlayan ormanı dinledik seninle
bir sincap seslendi
bir kaç kelebek havalandı
yüreğim ellerine kavuşmanın telaşındaydı
yağmur da yağıyordu usul usul
ben ellerini seviyordum
yağmur damlaları göl sularını

geçilemez ırmaklarından
aşılmaz duvarlarından geçtim
mektubun yeni gelmiş gibi
her güne mutlulukla uyandım
sonsuza dek benimmişsin gibi
senli hülyalara daldım
tek bir korku filizleniyor içimde
tek bir elem
gümüş gölgeni
başka bir göle
düşürme sakın
dayanamam

17.04.2020