Gümrâh Şiiri - Mehmet Fatin Baki

 Pejmürde, perîşân dolaşan bir sürü gümrâh,
Sanmakta mezardan kaçacak dün göçen ervâh.

Tuttukları yollar ne yazık selvete çıkmaz
Külhanda yatıp gıybet eden müfsid’e kem râh.

Zâhid geçinip wa’z vererek zenb eden eşhâs
Bilsin ki güzergâhı cehennem yolu billah.

Bir doğru tarîk hangisidir bilmeden insan
Nefsiyle berâber kanıyor şeytana gâh gâh.

Hem sinn-i kebir hem daha genç hem yaşı pencâh
Aff isteyen insanlara yardımcıdır Allâh.

Gümrâh = yolunu kaybetmiş kimseler
Pejmürde = eski yırtık elbiseli
Ervâh = ruhlar
Selvet = gönül rahatlığı, mutluluk
Gıybet = yerme
Kem râh = kötü bozuk fena yol
Zenb = günak, suç, kabahat
Eşhâs = şahıslar, kimseler
Tarîk = yol
Gâh gâh = zaman zaman
Sinn-i kebir = yaşlı
Pencâh = Elli

Mefûlü mefâîlü mefâîlü feûlün
/ / . . / / . . / /. . / /