Bir kar yağar buralara,
Üşürüm,
Yüreğim buz keser,
Bakışların,
Bakışların soluğumu keser.
Nefesim düğümlenir boğazıma,
Alkolün verdiği mutluluğun,
Yokluğunun verdiği hüzünle savaştığı anlardı...
Bense uzaktan sessizce bakan,
Yokluğundan bıkan ve bu yüzden alkol için tezahürat yapan,
Ama hep bir gol daha yeme kaygısında olan,
Sensizlikten yılgın bir sen taraftarıydım…
Uzun ve derin bir uykusuzluk arkası yazıldı bu şiir,
Ondan anlamsızdır en az yokluğun kadar.
Gece olmasını istemez ayrılanlar,
Çünkü geceler yalnızlık, geceler soğuk, geceler düşman…
Kaç gönül yandı tutuştu bu zifiri karanlıkta kim bilir,
Nereye gitmeliyim sevdandan kaçmak için?
En uzakların bile uzaklaşamadığı,
O güzel gözlerinden kaçarken nereye gitmeliyim?
Yada ne yapmalıyım sıcacık ellerini unutmak için?
Yardım et sevgilim, kabuk bağlaması için bu yaranın,
Hangi tuzu sen diye bağrıma basmalıyım...?
Benden vazgeçip,
Yokluğunun kollarında,
Sensizliğin soğuğuna bırakıp beni,
Gitme, acıyor…
Sana tutsak gönlümü,
Yokluğunla uyandım,
Sabahın en kör vaktiydi, karanlıktı
Ve bu soğuk odada sensiz kalmıştım.
Odamdaki lamba aydınlatamadı içimi,
Gözlerin kadar.
Üşümemek için yaktığım soba bile ısıtamadı beni,
Her aşk bir savaştır aslında,
Beraberken ona karşı,
Ayrılınca, kendi kendine devam ettiğin
Unutmak için…
Her aşk bir savaştır
Ellerini tutabilme,
Huzurum yoktu yılmadım,
Param yoktu aç gezdim,
Keyfim yoktu yinede asmadım suratımı,
Ama şimdi sen yoksun ya,
Buna nasıl dayanılır bir türlü bulamadım işte…
Nedendir bilmem hep sensizlik hüznüyle geçiyor günlerim...
Bazen yokluğun Sarayburnu oluyor
Ve ben oradan intihar ediyorum dipsiz gözlerine atlayıp,
Ayağımda sevdan bağlı...
Derin ve serin yokluğunda dibe doğru usulca batıyorum...
Battıkça üşüyorum,soluğum kesiliyor,
Sen benim yalın halimsin
Edebiyatımın en sade ve sensiz hali
Yazdığım her yüklemde beni tek bırakan
Her yüklemde biraz daha sensizlik yüklenen üstüme.
Geçmemiş zaman ekisin
Senden kalan yaralarımın,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!