Gümeliyiz Şiiri - Ali Yapalak

Mersin’in Mut ilçesinde,
Yaşarız biz Gümeliyiz.
Doksan köyün hanesinde,
Güleriz biz Gümeliyiz.

Akdeniz İç Anadolu,
Arada köprüdür yolu,
Mizahçıdır reçber dolu,
Güleriz biz Gümeliyiz.

Köylerimizin içinde,
İlimle de birinci de,
Mizah fıkra bilincinde
Güleriz biz Gümeliyiz.

Helal lokma var aş’ımda,
Gurbet teri kar başımda,
Avrupa’da yurt dışında,
Güleriz biz Gümeliyiz.

Çocuk parkı top sahası,
Camilerin üç katlısı,
Parlar birliğin aynası
Güleriz biz Gümeliyiz.

İmecedir biz de hayat,
Bilmecedir öz de sıhhat,
Sırrı sorma kahkaha at,
Güleriz biz Gümeliyiz.

Birlik beraberlik kurduk,
Yine ilk sırada durduk,
Hep beraber olduk güldük,
Güleriz biz Gümeliyiz.

Şivem farklı dilim aynı,
Ocak küllü külüm aynı,
Dağda açan gülüm aynı,
Güleriz biz Gümeliyiz.

Avrupalardan gelsek de,
Stres atarak gülsek de,
Dönüşlerde ağlasak da,
Güleriz biz Gümeliyiz.

Hacı Omar Mehmet Demir,
Yıllar yılı gönlüm tanır,
Yüzümüz tebessüm verir,
Güleriz biz Gümeliyiz.

Uğur Ata vesiledir,
Destanımda pusuladır,
Hasan dedem ustasıdır,
Güleriz biz Gümeliyiz.

Yapalak da Silifke’den,
Gönül ter’i dökmüş elden,
Kahkahayla ta yürekten,
Güleriz biz Gümeliyiz.

08.08.2004