Gülyaranın Meçhul Uzağında Şiiri - Yoru ...

Gülyaranın Meçhul Uzağında Meşhur Vuslatım Kanar

Uzaklar başka uzakları küsercesine uzatıyordu gelemeyişini. Dağlara benzettin sensizliğin atlasında kahve gözlerini.İkisi aynı renk.İkisi de en yükseği, en ulaşılmazı gösteriyordu.
Bir gün gelişini maviye çeviren yunusun gözlerindeyim şimdi.Azize olarak aziz sevgimin gölgesinde gezineceğini düşlüyor düşlerim, düşeşe döş hallerim, ver hasılı cem benden her şey.
Boşluğunda, meçhul hoşluğun aşk adı dolanır sarmaşık gibi sarılamadığımız günler adına.
-Önce Ankara üşür, önce bozkır yüreğin ısınır vuslata. Sonra İstanbul kanar sensizliğe.İstanbul benim sevgim kadar kalabalık.Sığ bir sevgi yolculuğundayım.Oysa koşmak isterdim sana.Bu İstanbul trafiği gibi engeller sıralanıyor.Güven hızım, seni çok isteyişim aracım, algılarım, hislerim, istemelerim, sadıklığım yolum,sen aşkın son durağı.
-Anons ediyor ruhumun telsizi. Ankara çık aradan Çankırı, bu hışırtı nerden geliyor, sesini alamıyorum, nerdesin.İçindeki vakayı anlatır mısın?