Gülveda Şiiri - Mahmut Aslan

dağlara dönüp
adını susuyorum akşamın kızıllığına
ellerin bembeyaz duruyor boynuma uzanan
kara tahtada tebeşirler büyüyor gibi

olmuyor ne yapsam sığdıramıyorum
adını ayrılık hecelerine
dar gelir hasretin çünkü bilirim
en uzun kış gecelerine bile

gözlerini gülüşünü ekliyorum
alfabenin en sesli harflerine
büküyor boynunu bütün sessizler
konuşkan se-nler suspus
cil-ve-lerin öksüz
geriliyor
ayrılığın
yumuşama eğilimindeki bütün sim-ge-leri

yüzünü ellerini ekliyorum öyleyse
zamanlarında mekansız kalsın diye
ayrılıklar
elveda yok artık gülveda demeli
ayrılık yolları şimdi çıkmaz sokaklara