Gülüvergül Şiiri - Ahmet Coşkun

Gülüvergül

kaldır şu kasveti
daracık odaya serme
pencereden sarkar ağrı
mor saklar kapı arası
eşiği güne germe

yara saklama ez
sarmasız sürmesiz gez
ne mey ol nede çerez
ışık arama sensin güneş
gün ar etsin sen gülümse

hangi eller dokunur
gül kokan tenine
gülüşünde cennet akar
ateşin cehennem yakar
aş kendini yansı tuvale

gül kokusuz
gül renksiz
gül sevdasız
olmaz

göz yaşından sulanır saksi
eteğinden öper çiçek
duvar buğular yüzün
bacada tüten düman
yanan sen

insan kendi çığlığında var
inle sessiz sokağa koca şehre
karış kalabalığa korkusuzca
ayaklarının üstüne
üstüne, üstüne

sana gelir huma kuşu
gagasında kevser suyu
cennetin gül kokusu
yaşamın dokusu
sen sen sen

gülüver aşk
gülüvergül