Gülüm Şiiri - Ali Topcuoğlu

Umutlarım yorgun
Sensiz seni düşünüyor;
Senin başkasında oluşuna
Hiç bir şey yapamayışıma
Ağlıyorum çaresizliğime
Tiksinerek kendimden
Istıraptan kurumuş dudaklarım
Elimde yarısı dolu şişe
Bir nefeste bitirerek
Fırlattım denizin karanlık sularına
Nereye gittiğini bilmeden
Dudaklarımı dişledim
Hıncımdan olacak
Yürüdüm..
Yıkık tahta iskelenin üzerinde
Yinemi sen?
Sensiz seni yaşamanın kederi
Sarmaş dolaş bedenimle
Tamam!
Anladım !
Gitmek zamanı
Gecenin ürkek karanlığında
Beyaz köpüklere aldırmadan
Gelen gemi
Alıp götürecek uzaklara
Göremeyeceksin artık beni
Ve rahatsız olmayacaksın
Gölge gibi takip edilme hissinden
Yeni bir hayat
Başka dünya
Sensiz herşeyimi yitirmişliğim
Karşılayacak beni
Hoşcakal demek isterdim
Giderken bu şehirden
Hep aynı bilinen sözcükleri
Söyleyecektik birbirimize
İşte böyledir ayrılık
Kelimelerden ve sözlerden öte
Çırpınışlar,hıçkırıklar,gözyaşları...
Hepsi boştur
Bunu bildiğim için
Yoksa hoşcakal demezmiydim hiç
Yinede istiyorsan
-ki sanmama
Usulca gözlerini kapat
Şöyle bir dünlere gözat
Bir belirir
Ve...
Yok olur hayalim
Uzaklardan çığlık çığlığa
Kalbimin sesini hisseder
Ürperirsin.
Hemen mazi gelir aklına
Gözlerin karanlığın içinde,
Boşluğa dalar anılara
Hatırlamak istemesende
Bir sevda vardı
Yasakta olsa
Gizlice gözlerde yaşanan
Sitem edersin yıllara
Boşu boşuna geçtiğini sananarak
Ahh GÜLÜÜMM Ah
Zavallı yüreğin
Bir gün anlarsın
Aşk ve nefreti
Bu yaşanası dünya
Çıkmaz yol
Çözülmez bilmece olur
Gecenin ortasında
Yanlışların ve sen
Başbaşa kalınca
Acı gerçekler yiyip bitirir
O zaman anlarsın
Küfrettiğin yılların
Engüzel günlerin olduğunu
Ahh GÜLÜÜMM Ah
O gün anlarsın