Gülüşünü Özledim Şiiri - Fahri Bulut

GÜLÜŞÜNÜ ÖZLEDİM
Güzel vicdansız olmaz, bir mesaj yaz sevindir,
Annene ve babana, bin rahmet olsun dedir,
Yaratanım dan sonra, kendini bana sevdir,
Kışımı bahar eden, gülüşünü özledim.

Yıldızlar senin için, karanlıklar delerdi,
Ay dede gizli gizli, bıyık altı gülerdi,
Güneş ışıklarına, karanlığı belerdi,
Servi gibi salınıp, gelişini özledim.

Beni gördüğün anda, cilve yapar yürürdün,
Ördüğüm belikleri, bel aşağı sürürdün,
Dudakları uzatır, öpücükler verirdin,
Aşkım aşkım diyerek, sevişini özledim.

Cennetten bir köşk idi, bahçeli küçük evin,
Tablo gibi güzeldi, kullandığın her şeyin,
Kıskançlık üretirdi, çalışkan akıl, beyin,
O pamuk ellerinin, ev işini özledim.

Terzi kıskandırırdı, diktiğin pijamalar,
San ki birer senfoni, çalardı yeşil, allar,
Dillerde destan yazdı, renk renk omuzda şallar,
Dantel dantel dokuyan, el işini özledim.

Rızazade, vicdansız öksüz ve yetim oldu,
Akıl, fikir çalışmaz, gönlünde tutsak kaldı,
Görenler keltoş diyor, saçımı rüzgâr çaldı,
Cevher başta saç bitmez, deyişini özledim.
22.03.2021
Fahri Bulut Rızazade