Gülüşünü özeldim Şiiri - Vedat Okkar

Dar sokaklar görünüyor uzaklarda
Sokakların sonunda yüksek binalar
Binaların arasında insanlar
Bir koşturmaca sürüyor
Bense bu kalabalıkta seni arıyorum
Her bir gölgede sensin diye dönüp arkama bakıyorum
Belkide seninle geçmişimi arıyorum
Yavaş yavaş zamanla yaşlanıyorum
Senden vazgeçemediğim gibi sıgarayıda bırakamıyorum
Nedir bu bendeki sen?

Duvarları aşılmaz kaleler gibi
Karşıma çıkan engeller
Tam buldum seni yakaladım derken
Nedensiz terkedişler
Hep araya girenler

Uzattım ellerimi sana doğru bugün
Artık ayaklarım tutmaz oldu koşmalardan
Ellerim titriyor yaşlılıktan
Gözüm uzaklara dalıyor yokluğundan
Bedenim yorgun
Yüzüm soluk
Bir tek kalbim var beni ayakta tutan

İşte bir tek sen varsın kalbimde
Bu hayattaki son nefesimde
Senden son isteğim
Uzaklardanda olsa gül
Gülüşünü özledim...