Gülüşünü Ismarladığında

Hoyrat bir geceden kaldım, ardı gelmeyen oluk uykulara daldım sen gidince
Oysa gülüşünü ısmarladığında o kente yağmur yağardı vakitsiz yakalanırdım sana
Ve tali yollara ayrılanları birer birer kavuşurtururdu takvim yapraklarında
Adı konulmamış bebeklerine kavuşurdu anneler

Ismarladığında gülüşünü sığırcık kuşları konardı uzaklardan, bir ilkbahar kokunu sarardı senin
Ve yosun tutmuş bekleyişlerime umut olurdun biraz da
Sevdiğim bütün gitmelerin bir kestirme yolu var, oysa en çok gelmeye ihtiyacı var insanın
Yani gülüşünü ısmarladığında yarınlarını yorumlardı falcılar annelerin, belki de evlatlarına kavuştururdu fincanlarda

Gülüşünü ısmarladığında yosun tutmuş bekleyişlerini umut sarardı henüz on yedisinde evlendirilen esmer gelinlerin
Ve duvara asılı tozlu resimlerin gözü yaşlı bekleyenlerini
Hadi gülüşünü ısmarla sevdiğim yine gamzenin kıyısından geçerim senin
Belki de kimsesiz mezarlara adı yazılmaz benim