Gülüşünle Şiiri - Emrah Kurt

GÜLÜŞÜNLE
Üşüyen içimi gülüşünle ısıttım...
Yağmursuz ovalardan,
Rüzgarsız dağlardan geçtim
Virane kaderime rotasız yollar çizdim.
Ayrılığa gözyaşı, Aşka bin ümit biçtim.
Üşüyen yüreğimi gülüşünle ısıttım

Yollarda durdum, insanlara baktım
Herbirinin başında telaş, yüreğinde yas
Ağlamak ve gülmek biz insanlara has
Ayrılığa varmak için yürüdüm durdum
Ağlayan gözlerimi gülüşünle kuruttum
Gülüşünle uyuttum uykusuz gözlerimi

Gülüşünle saplandı kalbime aşk hançeri
Ayrılığa vuslat, sılaya gurbet dedim
Sabrın sonu selamet, gönlüme sabret dedim
Ağusuna bal, zehrine şerbet dedim.
Saplandı aşk hançeri gülüşünle kalbime

İsmini dudaklarımla camlara yazdım
Ayaz yedim rüzgârlara karıştım
vuslat umarken gönlüm habire
unuttum yokluğunu bile
Takdiri ilahi deyip kaderimle barıştım
Gülüşünle avuttum içimdeki boşluğunu

Gülüşün ıssız gecede parlayan ay
ve karanlıklara doğan güneşim lakin
Yüzleri yüzünde unutmak kolay
Bütün sevilere kalan umudum;
Gülüşünle ısıttım üşüyen yüzlerimi
E.Kurt 04.09.2013 Gaziantep