Gülüşünle Şiiri - Muharrem Akman

Gülüşünle
Ellerin tutulacak kadar yakınken
Bakışların bir o kadar uzaktı
Belki bir sen vardın yanımızda ama
O sen, sen değil,bakışlar bize değil!

Kavrulurken kendi yağımızda
Yıkıldık o illet haber olduğunda
Baş köşede kaldı geleliden beri
Nasıl da çekip aldı alıcı kuşlar gibi.

Sendin her vakit kalplerde gönüllerde
Azad olurdun belki yaptığın iyiliklerinle
Pervane olunurken hep birlikte çaresizce
Konusu oluverdin yapılan ağıtların.

Bıraktığın acılara yel olur gibisine
Arandı durdu,olumsuz bir taraf geçmişinde
Rastlanmadı sana ait kötü bir zerre
Kirlenmeden bu dünyadan nasıl da gittin.

Son soluğun, yüzündeki tebessümünle
Görmüş gibiydin bizdeki çaresizliği
Hani size bu son iyiliğim dedin belki de
Bak ben gülüyorum ağlamayın sizler de
Muharrem Akman-Zonguldak.