Gülüşüne Öldüğüm Şiiri - Ömer Yazıcı

Alaca hüzünlerin sarımtırak sarhoşluğunda tozpembesiz nefeslerdeyim
iliklerime işlemeyi kafasına koyan sensizlikle
uçsuz bucaksız anlaşılamamakları yenik düşürmüşüm mantığa
ezik hayallerin çırpınışlarında alarma geçmiş yüreğim
yokluğunun kokusunu tüfek yapmış bir şehirde
güz artığı üşümeleredeyim

aklıma düşürmüşüm sevmelerin en seni sevmek olanını
mutedil dalgalanmalarda yüreğim
içimden yargılayıp asmak geçiyor soru işaretlerini
temyize götürmeden umutlarımı
mezarlık patiçilerini çakmak istiyorum
şuursuz basitlikte
iklimsiz savaşçılarların keskin kılıçlarından kurtarma telaşındayım
gözlerinsizliğe davete sunumları
üzerine basmadan kır çiçeklerinin
cinayete gebe gecelerden arınmalı

şimdi her yer senden az ötesi cann
gülkurusu bakışlarından barabelli sözlere kavuşmuşum
dünyanın bütün itfayeleri söndürmekten aciz
yüreğimi ateşe veren kelimeler kaynaklı yangınımı
bildiğim bütün yağmur dualarına çıkmışım şimdi
bunamaya yüz tutmuş sevdasızlıklarla
hürmette kusura düşmeden geceye

sana ben söylemedim
seni benim kadar kimse ölemezdi
ucu yanık sevdalardan öyküler biriktirmişliğimi
avutmaktan aciz türkülerin ardında
söylemedim
imzasız mektuplar yollandı sevmelerime
çirkef sözlerle sıvanma çalışmaları yapıldı güneşime
sana ben söylemedim

beni bıraktığın yerlerin az ötelerinde ara cann
gün batımlarının çeyrek öncesinde
telaşa düşürmeden yüreğini
beni uykusuz bırakılan kalemlerde ara
sök al kelimelerin kitapsız feryadından
şiire düşür
beni utanmaz gecelerin keyifsiz sabah üstlerinde bul
dudaklarına volkan ateşini koy
anadan doğma kör rüyalara uysal sevmeleri yakıştır
sarhoşluğunu sun özlemlerinin
öp beni
varsın yansın
senden gayri ne varsa hayallerimde

garip gelsede
yüreğimi ateşe veren senden gözyaşı dilemek
utanmadan
bütün çeklimezliğimle sana duadayım

ey gülüşüne öldüğüm
yaşat beni
acıma...

FUFUKA