Gülüşüne Kar Düştü Çocuk

Oooff offff..
Saat, yine gecenin yalnızlığı..
Yine bıçak üstü, sessiz bir karanlık..
Ve yine,
Cam kenarında beni bekleyen,
Anılardan kalma gıcırdayan eski bir sandalye...
Anlaşıldı..
Gitmeyecek bir gece, gelemeyecek bir sabah var..
En iyisi mi, sıcak bir çay demlemeli..
Yoksa, çekilmez bu yıldızsız karanlıklar...

Yok yok..
Bu gece, eskiden kalma anıları karıştırmak yok..
Şairliğe soyunup, şiir yazmak kafa arıtmak da yok..
Zaten..
Şiir yazılacak kadında yok..
Hani olsa da, bizim gibi çulsuza yok..
Eskiden adamda yürek, kadında edep aranırdı..
Şimdi kadının ne kadar seksi oluşuna,
Adamın ne kadar zengin oluşuna bakıyorlar..
Yani uzun lafın kısası,
Çivisi çıkmış bu insanlığın,
Bize göre değil bu sevdalar...

Nedendir bilinmez..
Sevdadan yana hiç olmadı şansımız..
Ya imkansıza tutulduk,
Yada onursuz un birine vurulduk...
Kısacası bu aşk oyununda,
Öğrenemedik bir türlü hile yapmasını..
Hep yek geldi aşka attığımız zarlar..
Galiba..
Tek başıma üstesinden gelemeyeceğim bu karanlığın..
Bu gecede ahmet kayadan gelsin şarkılar...

Boş ver şimdi aşkı meşki..
Haberlere manşet olmuş, bir çığlık var bu gece yüreğimde..
Dışarda diz boyu kar,
Her adımda ölen bir babanı sessizliği yankılanıyor içimde...

Sahi..
Hangi baba sırtlayabilir evladının cansız bedenini kilometrelerce..
Hangi mutluluk söndürebilir bu yürek yangınını..
Hangi dizdir ki kırılmaz,
Hangi omuzdur ki çökmez,
Hangi nefestir ki kesilmez,
Hangi dağdır ki dile gelmez,
Hangi babanın yüreği dayanır bu ağır yüke..
Ve hangi güç susturabilir geride kalmış anneye...

Oooff ooffff..
Şimdi hangi tütünü içime çeksem ki, ısınır nefesim..
Hangi şişeleri devir sem ki, unuturum bu utanç misali gerçeği..
Hangi kalemi kırsam,
Hangi silgiyle silsem,
Ve hangi ölümü yaşasam ki,
Geri getirebilirim çocukluğunu bırakmış bebeği...

San ki, duyar gibiyim,
Hani benim gençliğim anne der gibi..
Artık her yağan kar bir parça utanç,
Bir parça hüzün eşiğim de..
Şimdi cennet senin, cehennem bizim..
Gülüşüne kar düştü çocuk..