Gülüşünden Karanfil Esiyor

Senin şehrinin
deniz renkli sokaklarında yürüyorum
hasrete öfkeli dalgalar gibi
gamzelerindeki nehire susamış
ve heyecanla
yokluğuna titriyorum
yıldız kokulu sabahsız gecelerin
içinde kaybolmuşum
sonsuz acıların biriktiği
sabahlara kadar buz tutan geceyi
avuçluyorum
yenik düşmüş yüreğimle,
ılık bir kuş sesisin
donmuş düşlerimde
gülüşünden karanfil esiyor
bakışlarının renginde açıyor
çiçekler gülüm
mevsimler yok ki sadece sen varsın,
buğulu sesinde bahar
şarkılara sevdalı lacivert dağlar
çınarın altında ceylanlar için pınar
mavi kumsalda hayalin, elimde kadeh var...