Gülüşündeki Hayalim Şiiri - Mözgür Özbek

GüLÜSüNDEKi HAYALiM

sıcacık bakışın kipriğin gölgesinde
sevdanın kokusu gelir yüreğimde
hasretin kök salar en derinlere
özlemin içime doğar her nefesimde

kimseye söyleyemiyorum seni
içimde yaşıyorsun gizli gizli
bir tutku bir alışkanlık gibi
yazacak kalem kağıt icat edilmedi

yakamozlar düştü gönül nehrime
bir çığlık gibi sesin sesimde
seni yaşarım bu günümde dünümde
sensizlik bu can sürgün bu bedene

ansızın uyanırım seni arar ellerim
sevdam sarhoş gibi kapalı bilincim
resimlerini hayalimde çizerim
senle dopdolu sevdalı yüreğim

sevdanın ateşi bir köz gibi alevlenir
gözlerinde tutuşur yüreğimi körükler
sevda dağından yukselir dumanlar
alır götürür beni şaşkın adımlar

hayalimdeki aşk ruhuma sinerken
tüm nameleri silmek gelir içimden
sadece adın süzülsün şiirlerden
her notası senle başlayıp senle biten

umut adını verdim tüm zamanlara
sevdamı yazdım ebedi sonsuzluğa
resmini çizdim gökyüzünün atlasına
sen bir güneşsin karanlık dünyamda

gönlümde deli fırtınalar kopuyor
yorgun bakışlarımdan özlem sızıyor
dumansız külsüz bir ateş yanıyor
beyaz sayfalar bir bir tutuşuyor

kendime sessizce seni anlatırım
adın geçtiğinde titrer ellerim
sanki yanımdasın gibi gülümserim
bir an terkeder beni yalnızlığım

caddeler sokaklarda hep sen
gülüşümde gözyaşlarımda hep sen
seni nasıl sevdim bir bilsen
ılgıt ılgıt akar sevdan içimden

M.Özgür Özbek