Gülüşünde Şiiri - Saffet Çakır

Ben, gülüşünde Kevser'i bulan adam
bakışlarında cennetin buğusunu bulan
aşkınla bir çıkmazda yorulan
ki yüreğinden yad ellerde vurulan...

Sen ise ara sıra laf sokmaya çalışan...

Ben, her gülde gülüşünü
kokusunda bir çocuğun düşünü bulan
sesinde turnaların ötüşünü bulan adam...
gemisi alabora olan
dipsiz denizlerde kaybolan
Ben...

Bir çocuğun gülüşünde asılı kaldı ruhum
bir reyhan kokusuydu gönül bahçeme yayılan
bir sevdanın şafağında ayılan
Sen...

Bir söz ki ucu Tanrı dağlarına değdiği
kokusuna leylakların boyun eğdiği...
mevsim ötesi bir duyguydu aşkın...

Sevda demir dağların çıkmaz biçimi
hep bir çocuk çığlığı sarar içimi...
özleminde ben...
Sen ise sesimi pek az duyan
aklıma yedi iklimi koyan
gönül yamacımda sessizce uyuyan...
sen...